Odpowiedzi w sprawie afery: Kasza z glifosfatem

Redakcja publikuje odpowiedzi w sprawie afery: Kasza z glifosfatem

---------- Wiadomość przekazana dalej ----------
Od: <Malgorzata.Ksiazy na s. minrol.gov.pl>
Data: piątek, 3 stycznia 2020
Temat: Kasza z glifosfatem- pytania redakcji
Do: Adam.Fularz na s..wieczorna.pl


Panie Redaktorze,

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi informuje, że substancja czynna glifosat jest substancją zatwierdzoną przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin, której termin zatwierdzenia został przedłużony do 15 grudnia 2022 r., zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 2017/2324 w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej glifosat, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (Dz. Urz. UE L 333 z 15.12.2017 str. 10). Opinia Komitetu ds. Oceny Ryzyka Europejskiej Agencji Chemicznej wykluczyła podnoszone zastrzeżenia co do działania rakotwórczego tej substancji czynnej. W związku z powyższym możliwe jest utrzymanie i wydawanie w państwach członkowskich nowych zezwoleń dla środków ochrony roślin zawierających glifosat.

Aktualnie w rejestrze środków ochrony roślin znajdującym się na stronie internetowej Ministerstwa wskazanych jest 89 preparatów zawierających w swoim składzie substancję czynną glifosat. Zgodnie z etykietą stosowania żaden z tych preparatów nie jest przeznaczony do desykacji gryki.

Ministerstwo informuje, że budzący największe wątpliwości naukowe składnik środków ochrony roślin zawierających glifosat tj. polietoksylowana amina łojowa (POE) została wycofana z preparatów dostępnych na rynku europejskim. Ponadto, do etykiet herbicydów z tą substancją czynną wprowadzono, tam gdzie ma to zastosowanie, zakaz stosowania na terenach publicznie dostępnych tj. w parkach i ogrodach publicznych, na terenach sportowych, rekreacyjnych, szkół, przedszkoli, żłobków oraz placówek opieki zdrowotnej oraz zmodyfikowano zapisy odnośnie zastosowań przedzbiorczych.

Na stronach internetowych urzędów właściwych do rejestracji środków ochrony roślin państw członkowskich, w tym Francji, Holandii czy Austrii znajdują się preparaty zawierające w swoim składzie substancję czynną glifosat. Ewentualne dodatkowe ograniczenia wynikają z wewnętrznych decyzji poszczególnych państw.

W Polsce nad bezpieczeństwem żywności sprawuje nadzór szereg instytucji, które badają dostępną na naszym rynku żywność w poszukiwaniu niebezpiecznych zanieczyszczeń, bakterii czy szkodliwych substancji. Wraz z innymi krajami Unii Europejskiej, Polska należy do systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF). W przypadku wykrycia produktów, które mogą potencjalnie zagrażać ludziom lub zwierzętom uruchamiane są procedury zabezpieczające zdrowie konsumentów. Przykładowo, jeżeli w danym produkcie przekroczone zostaną dopuszczalne poziomy pozostałości środków ochrony roślin, przeprowadzona zostaje ocena ryzyka i w razie potrzeby produkt jest wycofywany z rynku.

Urzędowe kontrole nad stosowaniem środków ochrony roślin prowadzone są przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Zakres zadań realizowanych przez powyżej wskazany podmiot, w ramach nadzoru nad obrotem, obejmuje kontrolę obrotu środkami ochrony roślin (zapobieganie wprowadzaniu i eliminowanie z obrotu środków niedopuszczonych do obrotu lub podrobionych, stanowiących nieznane zagrożenie dla ludzi, zwierząt i środowiska), kontrolę warunków sprzedaży środków ochrony roślin oraz badanie jakości środków ochrony roślin znajdujących się
w obrocie.

Inspektorzy rocznie przeprowadzają ponad 23 tys. kontroli stosowania środków ochrony roślin. Zgodnie z opracowanymi wytycznymi dla Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, kontrola w powyższym zakresie została ukierunkowana na prewencję, czyli skuteczne wykrywanie nieprawidłowości.

Jednocześnie odpowiedzią na zapotrzebowanie prowadzenia produkcji roślinnej łączącej przyjazne środowisku praktyki gospodarowania, wspomagającej wysoki stopień różnorodności biologicznej, wykorzystującej naturalne procesy jest rolnictwo ekologiczne. Szybki rozwój sektora rolnictwa ekologicznego znajduje odzwierciedlenie we wzroście podaży wysokojakościowych produktów rolnictwa ekologicznego.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi prowadzi szereg działań służących rozwojowi sektora rolnictwa ekologicznego. Zakres realizacji tych działań został określony w przyjętym w dniu 1 sierpnia 2014 r. „Ramowym Planie Działań dla Żywności i Rolnictwa Ekologicznego w Polsce na lata 2014-2020". Plan ten został również uznany jako jeden z projektów strategicznych w ramach Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Celem głównym „Ramowego Planu Działań …", jest rozwój rolnictwa ekologicznego oraz rynku żywności ekologicznej.

Jednym z krajowych systemów jakości żywności jest również system Integrowanej Produkcji Roślin wykorzystujący w sposób zrównoważony postęp techniczny i biologiczny w uprawie, ochronie roślin i nawożeniu oraz zwracający szczególną uwagę na ochronę środowiska  i zdrowie ludzi. Uczestnictwo w systemie Integrowanej Produkcji (IP) pozwala na otrzymanie zdrowej żywności pochodzenia roślinnego, w której nie zanotowano przekroczeń dopuszczalnych poziomów pozostałości środków ochrony roślin, metali ciężkich, azotanów i innych pierwiastków oraz substancji szkodliwych. Potwierdzeniem wysokiej jakości plonów pochodzących z IP jest certyfikat i zastrzeżony znak IP.

Przedstawiając powyższe należy potwierdzić, że wprowadzone zasady prawne, w tym w szczególności wymagania w zakresie rolnictwa ekologicznego oraz integrowanej ochrony roślin, pozwalają ograniczyć stosowanie chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum i w ten sposób chronić zdrowie człowieka i środowisko.

Dzięki rozwojowi sieci internetowej pojawiła się możliwość łatwego i szybkiego przekazywania informacji. W związku z tym na stronie internetowej Ministerstwa (http://www.minrol.gov.pl/pol/Jakosc-zywnosci)  zostały przedstawione stosowne informacje o produktach żywnościowych, w tym o wyrobach regionalnych i tradycyjnych oraz  krajowych systemach jakości żywności.

 

Odnosząc się do kwestii oznaczania żywności polskiej produkcji Ministerstwo wyjaśnia, że w przepisach prawa unijnego obowiązuje wymóg podawania kraju pochodzenia dla większości nieprzetworzonych produktów spożywczych. Przepisy te obowiązują jednakowo we wszystkich państwach UE.

Obowiązkowe podawanie kraju pochodzenia wymagane jest na podstawie przepisów unijnych dla:

- świeżych owoców i warzyw;

- wołowiny i cielęciny (tu konieczność podawania kraju urodzenia, chowu, uboju i  rozbioru);

- ryb i owoców morza (zarówno dla opakowanych jak i sprzedawanych luzem);

- miodu;

- wina (kraj, w którym wyprodukowane są winogrona);

- oliwy z oliwek;

- jaj (nadruk symbolu literowego kraju pochodzenia);

- surowego, pakowanego mięsa ze świń, kóz, owiec i drobiu (kaczki, gęsi, kury, indyki) tu konieczność podawania kraju chowu, uboju i  rozbioru albo pochodzenia.

Dodatkowo w krajowych przepisach wprowadzony został obowiązek podawania informacji o kraju chowu, uboju i  rozbioru albo o pochodzeniu w przypadku surowego mięsa ze świń, kóz, owiec i drobiu (kaczki, gęsi, kury, indyki) sprzedawanego bez opakowań oraz dla ziemniaków. Ponadto
w przypadku ziemniaków - informacji o kraju ich pochodzenia ma towarzyszyć wizerunek flagi tego kraju (z wyłączeniem ziemniaków, dla których podano znak graficzny „Produkt polski"). Przepisy krajowe dotyczące znakowania ziemniaków zostały wprowadzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 kwietnia 2019 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych ogłoszonym w dniu 25 kwietnia br.

Dla pozostałych środków spożywczych stosuje się ogólne przepisy dotyczące wskazywania kraju pochodzenia określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 11609/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (…). Zgodnie z tymi przepisami podawanie kraju pochodzenia jest dobrowolne. Trzeba podać kraj pochodzenia tylko w przypadku, gdy brak tej informacji mógłby w istotnym stopniu wprowadzić konsumenta w błąd tj. gdyby informacje towarzyszące środkowi spożywczemu lub etykieta jako całość mogły sugerować, że dany środek spożywczy pochodzi z innego kraju lub miejsca (na przykład, gdy w nazwie produktu użyto nazwy kraju, rysunku przedstawiającego flagę, podczas gdy produkt pochodziłby z innego kraju niż wskazywałaby grafika na opakowaniu).

Od dnia 1 kwietnia 2020 r. zaczną również obowiązywać przepisy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 2018/775[1] ustanawiającego zasady stosowania art. 26 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011[2] w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności. W rozporządzeniu tym zostały określone zasady uzupełniania informacji o kraju pochodzenia produktu spożywczego, podanej w jego oznakowaniu, informacją o pochodzeniu jego podstawowych składników (jeśli ich pochodzenie jest inne niż gotowego produktu). Takie oznakowanie dotyczy przypadku, gdy podmiot odpowiadający za oznakowanie produktu umieści na opakowaniu w jakiejkolwiek formie informacje odnoszące się lub sugerujące kraj lub miejsce pochodzenia tego środka spożywczego, a  pochodzenie „składnika podstawowego" (tj. najważniejszego ilościowo lub jakościowo) jest inne niż kraj/miejsce pochodzenia tego środka spożywczego.

Niezależnie od przepisów unijnych Polska wychodząc naprzeciw oczekiwaniom konsumentów polskich wprowadziła przepisy odnośnie do dobrowolnego znakowania żywności informacją „Produkt polski".

Przepisy w tej sprawie zostały wdrożone ustawą z dnia 4 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych i zaczęły obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r. Informacja „Produkt polski" może być umieszczana na produktach na zasadzie dobrowolności, przy czym warunkiem jest, aby wykorzystane zostały surowce rolne pochodzące z krajowej produkcji. Dopuszcza się użycie do 25% surowców pochodzenia obcego, ale tylko wtedy, jeżeli są to surowce nie produkowane w kraju (np. bakalie typu rodzynki, czy skórka pomarańczowa).

Przedstawiając powyższe dodatkowo należy podkreślić, że nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, że polska żywność nie jest obecna na rynku czeskim. Dane za 2018 r. wskazują, że wartość eksportu do Republiki Czeskiej wyniosła 1,54 mld EUR, co w stosunku do roku 2017 oznaczało wzrost o 3,8%. W 2018 r. Republika Czeska była na 6 miejscu wśród największych odbiorców żywności z Polski, z udziałem na poziomie 5,2% w eksporcie produktów rolno-spożywczych ogółem.

 

Pozdrawiam

Małgorzata Książyk

Dyrektor

Biuro Prasowe

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

00-930 Warszawa, ul. Wspólna 30

telefon: 22 623 18 38

 

www.gov.pl/web/rolnictwo

 

           

 

____________________________________________

Jeśli nie jesteście Państwo właściwym adresatem lub otrzymaliście Państwo tę wiadomość na skutek pomyłki, proszę o tym fakcie niezwłocznie poinformować Biuro Prasowe i usunąć otrzymaną wiadomość.

 

 

 

 

 

From: Adam Fularz <Adam.Fularz na s. wieczorna.pl>
Sent: Wednesday, December 11, 2019 10:04 AM
To: Biuro Prasowe <Rzecznik.Prasowy ma s. minrol.gov.pl>
Subject: Kasza z glifosfatem- pytania redakcji

 

do Ministra Rolnictwa

 

Szanowni Państwo,

Czy to prawda że w Polsce rolnicy polewają nasiona kaszy gryczanej glifosfatem, by te nasiona szybciej schły? Glifosfat jest wycofany w szeregu krajów ze względu na rakotwórcze działanie. We wcześniejszej korespondencji z Min. Rolnictwa zaprzeczali Państwo tym badaniom, podważali decyzje krajów które zakazały stosowania tego środka (m.in. Francja czy Holandia zakazała częściowo stosowania Randapu, od niedawna Austria- zakaz całkowity glifosfatów uchwalony przez izbę niższą parlamentu ze względu na działanie rakotwórcze). Glifosfaty niszczą florę jelitową człowieka (bakterie Bacillus, Lactobacillus etc.).

 

Czy Min. Rolnictwa może wprowadzić obowiązek oznaczania żywności polskiej produkcji? Jest to konieczne dla tych konsumentów którzy boją się polskich produktów spożywczych? W ostatnim okresie 300 ton mięsa z Polski - skażonego salmonellą- zostało wycofanych z Bułgarii, w Czechach polska żywność ma opinię najtańszej i najgorszej, przez co brak jej na półkach. Także w Polsce wiele osób boi się polskiej żywności jako prawdopodobnie rakotwórczej. Znam wiele osób które na terenie przygranicznym jeżdżą po zakupy do Niemiec. Osoby te obawiają się skażonej polskiej żywnosci. Czy Min. Rolnictwa zechce w tej sprawie zabrać stanowisko?

 

Pozdrawiam

 

--

__________________________________________________________________________

Merkuriusz Polski

Polish News Agency. W Krakowie od 3 stycznia 1661 r.

 

 

Adam Fularz, manager Radiotelewizji


Prezes Zarządu, Wieczorna.pl SP. Z O. O.,ul. Dolina Zielona 24A, 65-154 Zielona Góra

Wydawnictwo Merkuriusz Polski
"Wieczorna.pl" sp. z o.o.
T +48604443623

F +442035142037
E adam.fularz@wieczorna.pl

Dolina Zielona 24a, PL 65-154 Zielona Góra
KRS 0000416514, NIP 9731008676, REGON 081032764

 

POLISH NEWS AGENCY POLISHNEWS.PL
AGENCJA PRASOWA MERKURIUSZ POLSKI- Wieści i treści od 3 stycznia 1661


Informuję rozmówcę o przysługującym mu prawie do autoryzacji wypowiedzi udzielonych naszej agencji. Aby skorzystać z prawa, rozmówca niezwłocznie po udzieleniu wypowiedzi dla AP Merkuriusz Polski musi oznajmić że skorzysta z tego prawa. Czas na autoryzację wynosi 6 godzin od otrzymania przez rozmówcę zapisu jego słów.

 

Standardy relacjonowania wyborów przez media zgodne z Art. 7 ust. 2 ustawy – Prawo Prasowe.

 

Kandydat w wyborach nie powinien być formalnie związany z żadnym medium, w szczególności być dziennikarzem, redaktorem naczelnym bądź wydawcą. Jeżeli tak by się zdarzyło, gdyż prawo wprost tego nie zabrania, na czas wyborów nie powinien być on zaangażowany w relacjonowanie wyborów.

 

Rada Etyki Mediów uznaje udział dziennikarzy w wyborach za złamanie zasad etyki 55 dziennikarskiej . Dziennikarze nie tylko nie powinni kandydować, ale w jakikolwiek inny sposób uczestniczyć w pracach komitetów wyborczych, np. nie powinni pomagać kandydatom w przygotowaniu wystąpień publicznych.

 

Dobrą praktyką jest wprowadzenie przez szefów redakcji w tym zakresie jasnych wytycznych.

 

Media powinny z ostrożnością relacjonować wydarzenia z udziałem kandydatów pełniących funkcje publiczne w czasie kampanii wyborczej, a zwłaszcza ciszy wyborczej. Osoby te, mając łatwiejszy niż inni kandydaci dostęp do mediów, mogą nadużywać go do celów związanych z prowadzeniem kampanii wyborczej. Media muszą być więc szczególnie wyczulone.

 

Prowadzenie negatywnej kampanii w mediach, choć nie jest prawnie zakazane, budzi wątpliwości etyczne. Media powinny przekazywać wypowiedzi prawdziwe, wypowiadane w dobrej wierze oraz w tonie umiarkowanym. (..)

 

W przypadku, gdy tworzy się medium specjalnie na potrzeby wyborów, dane medium powinno kierować się regułami prawdziwości i uczciwości przekazu. Należy także pamiętać, że powstające w okresie wyborczym tytuły prasowe zobowiązane są do przestrzegania wszelkich wymogów stawianych prasie przez prawo prasowe (jeœli publikacja spełnia 56 kryteria definicji „dziennika" lub „czasopisma" wymagana jest np. jego rejestracja w sądzie). Bardzo ważne jest, aby wydawnictwo takie na każdym egzemplarzu posiadało takie informacje jak nazwę i adres wydawcy, adres redakcji, imię i nazwisko redaktora naczelnego. Choć prawo prasowe nie ustanawia obowiązku zamieszczenia impressum na tzw. drukach nieperiodycznych (np. jednorazowo wydanej gazetce), zasada ta powinna być przestrzegana w przypadku wydawnictw dotyczących wyborów. wg http://hfhr.pl/wp-content/uploads/2014/10/HFPC_media_w_okresie_wyborczym.pdf



[1] Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/775 z dnia 28 maja 2018 r. ustanawiające zasady stosowania art. 26 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 w  sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, w odniesieniu do reguł dotyczących wskazywania kraju lub miejsca pochodzenia podstawowego składnika środka spożywczego (Dz. Urz. WE L 131 z 29.5.2018, str. 8 )

[2] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w  sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. WE L 304 z 22.11.2011, str. 18 - 63)




--
-------
Merkuriusz Polski
Polish News Agency polishnews.pl

Komentarze

Popularne posty

Instytut Ekonomiczny Zielona Góra

Independent Trader.pl - Portal Finansowy

Warsaw Enterprise Institute