Wniosek ekonomisty do MEN w sprawie ekonomicznej edukacji dzieci

Zielona Góra, 27.X.2020

do MEN

Szanowni Państwo,

Idąc przez miasto, trudno nie zauważyć że wielu nastolatków a nawet dzieci nosi ubrania dresowe warte 4-cyfrowe kwoty. Powodem jest że producenci ubrań dresowych stosują model biznesowy "scarcity" jako esencję swojego modelu biznesowego. Wypuszczają bardzo małe, limitowane kolekcje ubrań sportowych i butów, które na rynku wtórnym osiągają ceny kilku tysięcy złotych za bluzę czy buty. 

Zwłaszcza japońskie marki popularnych w Polsce ubrań dla dzieci (np. Bape, Baby Milo) stosują taktyki marketingowe w wyniku których polskie dzieci płacą czterocyfrowe kwoty za swoje dresy czy ubrania. Na mieście co rusz widać nastolatków i dzieci w bluzach za czterocyfrowe kwoty. Nawet maseczka na twarz takiej marki to wydatek ok. 270- 300 PLN.

MEN powinien w jakiś sposób zareagować na nowy pomysł sprzedawców ubrań, zwłaszcza że ci tą taktyką i bardziej kolorowymi, wesołymi modelami ubrań wycięli z rynku dawniej popularne polskie marki (prosto, dill, mass, rpk, elpolako i inne). Ceny są tak wielkie, że zakup nowego kompletu dresu to kilka tysięcy złotych.

Dzieciom w mojej ocenie należy wytłumaczyć że 700-900 złotych to maksymalny koszt bardzo dobrej jakości bluzy dresowej, i że nie ma sensu wydawać czterocyfrowych kwot za buty sportowe ponieważ jest  efekt celowej spekulacji producentów chcących niskimi seriami produktów podbić ich ceny. 

Proponuję wyjaśnić dzieciom w szkołach model biznesowy "scarcity" w ramach którego producenci celowo wypuszczają limitowaną liczbę bluz czy czapek, celowo mając zamiar by klienci sobie je wyrywali z rąk. Przykład takiej marki dresów to "Supreme"- jest to marka dla skejtów, przedmiot westchnień dzieci ze szkół. Wyprodukowała nawet cegły ze swoim logo, osiągające wysokie ceny na rynku wtórnym.

opr.
Adam Fularz

Instytut Ekonomiczny

Dolina Zielona 24a, 65-154 Ziel. Góra

literatura: https://isaacjeffries.com/blog/2016/11/2/the-scarcity-model